در این مطلب از وبلاگ مرغ خانگی قصد داریم تا شما را با شایع ترین بیماری های مرغ خانگی آشنا سازیم، لطفا این پست را کامل مطالعه بفرمایید و در نهایت نظر خود را در مورد این مطلب برای ما ارسال بفرمایید
آماده نمودن سالن پرورش مرغ بومی
در این مقاله سعی داریم تا مقدماتی را قبل از راه اندازی سالن پرورش مرغ بومی خدمت تان عرض کنیم. لطفا با ما همراه باشید.
قبل از انتقال جوجه ها به سالن بایستی سالن و ابخوری ها و دانخوری ها را خوب شسته و ضد عفونی کرد.
بهتر است در صورت امکان کف و دیوارهای سالن با شعله افکن سوزانده شود.
سپس بایستی بستر را با روزنامه تمیز پوشاند و جوجه ها را به علت کوچکی تا دو هفتگی
در گوشه ای از سالن که محصور شده نگهداری نماییم.
در روزهای اول دمای سالن باید ۳۴ درجه سانتی گراد باشد و سپس این مقدار با افزایش سن
هفته ای دو درجه کاهش یابد تا به ۱۷ تا ۱۸ درجه سانتیگراد برسد و در همین حدود ثابت بماند.
بهتر است در ساعات اولیه ورود جوجه ها به جایگاه آب ولرم حاوی ۵٪ شکر یا ملاس در اختیار آنها قرار گیرد.
تغذیه در ۳ روز نخست بایستی ذرت یا گندم و یا برنج بسیار ریز و آردی باشد.
به مدت یک هفته ویتامین A+D3+E با ویتامین های دیگر همراه با آب به جوجه ها داده می شود(با غلظت یک گرم در لیتر).
تا سن ۵ هفتگی می توان جوجه مرغها و خروس ها را با هم نگهداری و سپس جدا نموده و پس از انتخاب
خروس های مورد نیاز گله که معمولا دو برابر نیاز انتخاب می شود، بقیه جوجه خروس ها را به عنوان مازاد به فروش رساند.
رطوبت سالن در دامنه ۶۰ الی ۷۰ % متعادل است.
آگر هوای سالن خشک باشد ایجاد گرد و غبار میکند و اگر خیلی مرطوب باشد.
با تخمیر مدفوع و بستر ایجاد گاز نموده که هر دو حالت باعث بیماری می شود.
در ۳-۲ روز اول جوجه ها به نور ۲۴ ساعته احتیاج دارند و این مقدار در آخر هفته به ۱۴ ساعت رسیده
سپس هر هفته ۰/۵ ساعت از مقدار آن کاسته می شود تا به حدود ۸ ساعت تقلیل پیدا کند
از ۴ الی ۵ ماهگی مقدار نور بایستی به ۹ ساعت در روز افزایش یابد و این مقدار در
هنگام بلوغ یعنی در سن ۲۱ تا ۲۲ هفتگی به ۱۰ ساعت رسیده
تا سن ۲۴ هفتگی هر هفته یک ساعت به آن میافزاییم.
در سن ۲۵ هفتگی نور لازم برای جوجهها ۱۴ ساعت می باشد و بعد از آن تا آخر دوره تخم گذاری
به ازاء هر هفته ۱۵ دقیقه به زمان نور دهی میافزاییم تا به ۱۷ ساعت در روز برسد.
حداکثر ارتفاع لامپها از کف سالن بین ۱/۸ تا ۲ متر می باشد.
شدت نور برای جوجه های ۱ الی ۱۴ روزه بطور متوسط ۳ تا ۴ وات برای هر مترمربع و برای
جوجه های ۳ تا ۴ هفته حدود ۲ تا ۳ وات و برای مرغ های جوان (پولتها) ۲/۵ الی ۳/۵ وات و مرغ های بالغ
بطور متوسط ۳ و ابت برای هر مترمربع سالن کافی است.
منبع این مطلب
eig-shop.com
در این پست از وبلاگ مرغ خانگی می خواهیم شما را با انواع نژادهای مرغ خانگی آشنا کنیم.
انواع مرغ های خانگی همراه با عکس در زیر آمده است:
لگهورن سفید با تاج ساده
دارای تخم های سفید است و پوست بدن آن ها زرد رنگ است. از مرغ های تخم گذار محسوب می گردد.
رد آیلند رد با تاج ساده
دارای بدنی تو پر بوده و تخم های قهوه ای تولید می کند. پوست بدن آن ها زرد رنگ بوده و از نظر تولید تخم اهمیت دارند. تعیین جنسیت این جوجه ها از طریق رنگ امکان پذیر است. امروزه مرغ های تخم گذار تجاری پوست قهوه¬ ای از تلاقی نتایج حاصل از سویه¬های رد آیلند رد و پلیموت راک مخطلط به دست می آید.
نیوهمشایر
دارای رنگ قرمز روشن است. تاج آن ها ساده و پوست زرد رنگ دارند رنگ تخم مرغ قهوه ای است و دارای کیفیت گوشت مطلوبی هستند.
کورنیش
دارای تاج نخودی و پوست زرد رنگ هستند و تخم های پوست قهوه ای تولید می کنند. پاهای کوتاه و بدن وسیع دارند.
سوسکس با رنگ روشن
عمدتا به عنوان طیور گوشتی شناخته می شوند که واریته با رنگ روشن محبوبیت زیادی دارد. رنگ پوست آن ها سفید بوده و تخم مرغ قهوه ای تولید می کنند.
پلیموت راک سفید
پوست زرد و تاج ساده دارند. به عنوان اجداد گله های گوشتی شناخته می شوند. پرهای آن ها سفید است.
نژاد برهما
در این مطلب از وبلاگ پرورش مرغ خانگی می خواهیم در مورد غذای مرغ خانگی صحبت کنیم
امروزه در اکثر روستاها شما می توانید انواع نژاد مرغ ها را مشاهده فرمایید که در اطراف خانه به دنبال غذا و در حال چریدن هستند
مرغ ها در انواع رنگ ها و نژاد ها وجود دارند.
تغذیه مرغ در حالت خانگی کمی متفاوت تر از مرغ صنعتی می باشد ، مرغ های صنعتی هر روز یک غذای تکراری می خورند. و هیچ گونه تحرکی هم ندارند. در حالی که مرغ های خانگی هم تحرک بیشتری دارند و هم اینکه از انواع غذا تغذیه می کنند
مثلا چه غذاهایی میخورند؟
مرغ خانگی از انواع دانه های روی زمین، دانه جو، دانه گندم، دانه برنج، انواع حبوببات، نان خرد شده، انواع پوست میوه ها، انواع سبزیجات و ... تغذیه می کند.
در این مطلب از وبلاگ مرغ خانگی استثناً می خواهیم به معرفی بلدرچین ها بپردازیم.
بلدرچینها جثهٔ کوچک دارند و زندگی بر روی زمین را ترجیح میدهند. از دانهها و نیز حشرات و دیگر جنبندگان کوچک تغذیه میکنند. بر روی زمین لانه میسازند و بر پروازهای کوتاه و سریع قادر میباشند.
برخی گونه ها همچون بلدرچین معمولیو ژاپنی پرندگانی مهاجرند و توانایی پرواز در مسافتهای طولانی را دارند. در برخی کشورها برخی گونههای بلدرچین در تعداد زیاد پرورش داده میشوند تا از گوشت و تخم آنها استفاده شود یا حتی در شکارگاهها رها شوند. این پرنده در سکونتگاههای خود هم توسط انسانها بطور گستردهای شکار میشود تا از گوشت و پرهایش استفاده شود.