بیماری های مرغ خانگی

در این مطلب از وبلاگ مرغ خانگی قصد داریم تا شما را با شایع ترین بیماری های مرغ خانگی آشنا سازیم، لطفا این پست را کامل مطالعه بفرمایید و در نهایت نظر خود را در مورد این مطلب برای ما ارسال بفرمایید

نام بیماری:نیو کاسل
سبب شناسی :پارامیکزوویروس
نشانیها :علائم تنفسی ٬نفس نفس زدن ٬ترشحات بینی و گاهی صدای خس خس ٬وجود زخم در روی غدد پیش معده . علائم عصبی پس از چند روز ظاهر میشودنظیر پیچیدن گردن و سر ٬ فلجی پا و بالها . علائم گوارشی مانند اسهال ٬خونریزی روی غدد و پیش معده و اسهال سبز .
درمان : بهتریت راه پیشگیری است . سویه های مختلف واکسن نیوکاسل موجود است که میتوان استفاده نمود .
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
نام بیماری : مایکو پلاسموز بوقلمون
سبب شناسی : مایکو پلاسما مله آگریدیس(MM)
نشانیها :جوجه های جوان نشانیهای خفیف تنفسی و گاهی سینوزیت ٬ بعضی اوقات پیخ خوردگی همراه با استئومیلیت و گاهی نیز اختلالاتی در پاها دیده میشود ٬بی اشتهایی شدید نیز بروز میکند .
درمان :تهیه جوجه از گله ای که عاری از این میکروب باشد بهترین راه است ولی استفاده از لینکو مایسین یا جنتا مایسین میزان بروز تورم کیسه های هوایی را کاهش میدهد و وزن را افزایش میدهد .
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
نام بیماری :سینوزیت عفونی
سبب شناسی : مایکوپلاسما سینویه (MS)
نشانیها :ترشحات زرد تا خاکستری رنگ در اکثر ساختارهای دارای غشاء سینویال مخصوصاً در مفصل خرگوشی ٬لاغری و زمین گیر شدن و ایجاد تاول در ناحیه سینه به دلیل نشستن زیاد.
درمان : تهیه جوجه از گله مادر عاری از بیماری . تترا سایکلین ها ٬لینکو مایسین٬ لینکواسیکتین ٬تایلوزین در این بیماری تا حدی موثر است .
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
نام بیماری: یسنوزیت عفونی
سبب شناسی : مایکوپلاسماگالی سپتکوم(MG)
نشانیها : تورم یک یا هر دو سینه تحت حدقه ای ٬ترشحات زیاد بینی ٬ التهاب کیسه های هوایی ٬لاغری و کاهش وزن بدن
درمان : تهیه جوجه از گله های مادر عاری از بیماری و جلوگیری استرس . تایلوزین و تتراسیکلین تا حدی موثر است.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
نام بیماری : کلی باسیلوز
سبب شناسی : اشر شیاکلی
نشانیها : کیسه هایی هوایی ضخیم میشود و ترشحات پنیری شکل دیده میشود . اغلب همراه با آن پریکاردیت چسبنده ایجاد میشود . تشخیص با استفاده کشت میکروبی قطعی میشود .
درمان : رعایت بهداشت در گله و جلوگیری از استرس در پیشگیری موثر است .کلرامفنیکل ٬فورازولیدون در درمان آن موثر است ولی توصیه می گرددکشت میکروبی و آنتی بیوگرام انجام گردد .

آماده نمودن سالن پرورش مرغ بومی

آماده نمودن سالن پرورش مرغ بومی

در این مقاله سعی داریم تا مقدماتی را قبل از راه اندازی سالن پرورش مرغ بومی خدمت تان عرض کنیم. لطفا با ما همراه باشید.

قبل از انتقال جوجه ها به سالن بایستی سالن و ابخوری ها و دانخوری ها را خوب شسته و ضد عفونی کرد.

بهتر است در صورت امکان کف و دیوارهای سالن با شعله افکن سوزانده شود.

سپس بایستی بستر را با روزنامه تمیز پوشاند و جوجه ها را به علت کوچکی تا دو هفتگی

در گوشه ای از سالن که محصور شده نگهداری نماییم.

در روزهای اول دمای سالن باید ۳۴ درجه سانتی گراد باشد و سپس این مقدار با افزایش سن

هفته ای دو درجه کاهش یابد تا به ۱۷ تا ۱۸ درجه سانتیگراد برسد و در همین حدود ثابت بماند.

بهتر است در ساعات اولیه ورود جوجه ها به جایگاه آب ولرم حاوی ۵٪ شکر یا ملاس در اختیار آنها قرار گیرد.

تغذیه در ۳ روز نخست بایستی ذرت یا گندم و یا برنج بسیار ریز و آردی باشد.

به مدت یک هفته ویتامین A+D3+E با ویتامین های دیگر همراه با آب به جوجه ها داده می شود(با غلظت یک گرم در لیتر).

تا سن ۵ هفتگی می توان جوجه مرغها و خروس ها را با هم نگهداری و سپس جدا نموده و پس از انتخاب

خروس های مورد نیاز گله که معمولا دو برابر نیاز انتخاب می شود، بقیه جوجه خروس ها را به عنوان مازاد به فروش رساند.

رطوبت سالن پرورش مرغ بومی : 

رطوبت سالن در دامنه ۶۰ الی ۷۰ % متعادل است.
آگر هوای سالن خشک باشد ایجاد گرد و غبار میکند و اگر خیلی مرطوب باشد.

با تخمیر مدفوع و بستر ایجاد گاز نموده که هر دو حالت باعث بیماری می شود.

نور سالن پرورش مرغ بومی :

در ۳-۲ روز اول جوجه ها به نور ۲۴ ساعته احتیاج دارند و این مقدار در آخر هفته به ۱۴ ساعت رسیده

 سپس هر هفته ۰/۵ ساعت از مقدار آن کاسته می شود تا به حدود ۸ ساعت تقلیل پیدا کند

 از ۴ الی ۵ ماهگی مقدار نور بایستی به ۹ ساعت در روز افزایش یابد و این مقدار در

هنگام بلوغ یعنی در سن ۲۱ تا ۲۲ هفتگی به ۱۰ ساعت رسیده

 تا سن ۲۴ هفتگی هر هفته یک ساعت به آن میافزاییم.

در سن ۲۵ هفتگی نور لازم برای جوجهها ۱۴ ساعت می باشد و بعد از آن تا آخر دوره تخم گذاری

به ازاء هر هفته ۱۵ دقیقه به زمان نور دهی میافزاییم تا به ۱۷ ساعت در روز برسد.

حداکثر ارتفاع لامپها از کف سالن بین ۱/۸ تا ۲ متر می باشد.

شدت نور برای جوجه های ۱ الی ۱۴ روزه بطور متوسط ۳ تا ۴ وات برای هر مترمربع و برای

جوجه های ۳ تا ۴ هفته حدود ۲ تا ۳ وات و برای مرغ های جوان (پولتها) ۲/۵ الی ۳/۵ وات و مرغ های بالغ

بطور متوسط ۳ و ابت برای هر مترمربع سالن کافی است.

منبع این مطلب 

eig-shop.com